Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου 2015

ΜΑΣΤΟΓΡΑΦΙΑ

Αναξίμανδρε, Αναξίμανδρε, ξύπνα! Ξύπνα σου λέω, το πιάνω!”, φώναξε η Αγλαΐα και σκούντηξε τον άντρα της τόσο δυνατά που κόντεψε να τον πετάξει κάτω από το κρεβάτι.
Τι, τι έγινε; Τι έγινε; Σεισμός; Τι;”, είπε εκείνος κατατρομαγμένος και πετάχτηκε όρθιος ρίχνοντας τα σκεπάσματα πάνω στη γυναίκα του.
Όχι ρε ηλίθιε, που κοιμάσαι σα μοσχάρι κι εγώ υποφέρω των παθών μου τον τάραχο!”, τον αγριοκοίταξε.
Τι συμβαίνει πάλι, ρε γυναίκα; Εφιάλτη έβλεπες;”, τη ρώτησε εκείνος και χασμουρήθηκε.
Αναίσθητο γουρούνι δεν ήσουν πάντα; Σκληρόπετσος κι αναίσθητος!”, έμπηξε τα κλάματα.
Τι 'ναι ρε γυναίκα; Τι έπαθες πάλι;”, γονάτισε πάνω στο κρεβάτι παίρνοντάς την στην αγκαλιά του.
Φύγε! Άσε με! Άσε με σου λέω!”, τον έσπρωξε αλλά εκείνος δεν την άφησε.
Η Αγλαΐα ρούφηξε τη μύτη της.
Το πιάνω, Αναξίμανδρε! Απόψε το βρήκα! Είναι εκεί και είναι σαν φουντούκι!”.
Και γι' αυτό κλαις, ρε χαζή!; Που βρέθηκε το φουντούκι μες το κρεβάτι; Φερ' το να το πετάξω!”.
Αχρείε! Ποιο κρεβάτι; Στο στήθος μου είναι!”, του 'πε άγρια εκείνη κι ελευθερώθηκε από την αγκαλιά του. “Αλλά που να καταλάβεις ΕΣΥ!”, συμπλήρωσε.
Ο Αναξίμανδρος έμεινε να την κοιτάει εμβρόντητος, με το στόμα ανοιχτό.
Είσαι με τα καλά σου, χριστιανή μου; Στέκεις; Με κοψοχολιάζεις μες τη νύχτα να μου πεις ότι ψαχουλευόσουν πάλι;”, ξέσπασε.
Οι εξετάσεις είναι σε δυο μέρες. Χωρίς εξετάσεις πως βγάζεις δικά σου συμπεράσματα, ε; Είναι λόγος αυτός να πάθω εγώ το έμφραγμα, ε; Άι στο διάολο, επιτέλους!”, είπε, πήρε το μαξιλάρι του και πήγε στον καναπέ να κοιμηθεί!
................

Έβαλε εφτά κιλά. Δεν μπορούσε να σταματήσει να τρώει. Αν τον άφηνε θα έτρωγε και τα λουλούδια από τις γλάστρες όταν θα τελείωνε με το ψυγείο και τα νύχια του. Ήταν λάθος δικό της, το 'ξερε. Ο Αναξίμανδρος άπαξ κι αγχωνόταν έπρεπε εκείνη να κλειδώνει τα πάντα. Από το ψυγείο μέχρι το σαπούνι για τα πιάτα. Δεν το 'θελε, όμως. Ο πόνος ήταν εκεί συνέχεια και το βράδυ πιο δυνατός. Ψηλάφηση δεν είπαν οι γιατροί; Ε! Ψηλάφηση έκανε. Τι κακό σ' αυτό; Βέβαια, το κακό ήρθε μετά. Δυο εβδομάδες πριν που βρήκε το φουντούκι. Αυτό το μικρό αχαρακτήριστο πραγματάκι να κατοικοεδρεύει στο δεξί μαστό της. Και πόναγε το σκασμένο. Πόναγε πολύ!
Και του το 'πε, το μεσημέρι, την ώρα που έτρωγε. Τι το 'θελε, δηλαδή; Κόντεψε να φάει και τα μαχαιροπίρουνα μαζί με το φαΐ. Μετά έφαγε δυο κομμάτια από το κέικ που περίσσεψε, τα φρούτα, τα σπόρια, τη σοκολάτα και το ψωμί με το υπόλοιπο γιαούρτι που ήταν στο ψυγείο.
Σταμάτα, άνθρωπέ μου! Θα κάνω εμετό και δεν έχω και τίποτα να βγάλω από χθες που 'χω να φάω!”, του 'χε πει, αλλά εκείνος σταματημό δεν είχε δυο εβδομάδες σερί.
Ευτυχώς που τη Δευτέρα της τρίτης εβδομάδας η Αγλαΐα έκανε την μαστογραφία και τον υπέρηχο. Γιατί εάν δεν τα 'χε κάνει, εκείνη θα 'χε να κλαίει για μια κύστη κι ο Αναξίμανδρος θα 'χε πάθει ανακοπή από το φαΐ. 

Υ.Γ. Μια φανταστική ιστορία ή μήπως όχι και τόσο;;;;; 

Τσιγάρο Κρέας ....

Να διευκρινίσω αρχικά ότι δεν θέλω να επιτεθώ σε κανέναν. Μια σκέψη θέλω να καταθέσω, επειδή τυγχάνει να είμαι και καπνίστρια και ......