Κάποτε νόμιζα ότι ο Μεσαίωνας ήταν βρώμικες πόλεις με αυξημένη την εγκληματικότητα, χωρίς πλάνο οικοδόμησης, με αποτέλεσμα να είναι ο ένας κυριολεκτικά πάνω στον άλλο, την άρχουσα τάξη να αδιαφορεί και να απομυζά τους φτωχούς με βαριά φορολογία, να κλέβει το βιος των αγροτών και να απαγχονίζει τον κόσμο για χάρη της διασκέδασης........
Οι αρρώστιες μάστιζαν τα χαμηλά στρώματα, ο ρατσισμός ήταν σε έξαρση, δικαιοσύνη δεν υπήρχε εάν δεν υπήρχε οικονομική επιφάνεια και ούτε λόγος για εξέλιξη γιατί η Ιερά Εξέταση έκαιγε τους μάγους στην πυρά...... Η λογοκρισία έκλεινε τα στόματα στους λόγιους και φυσικά δεν υπήρχε ούτε δημοκρατία ούτε ισότητα ανάμεσα στους ανθρώπους.
Οι άνθρωποι πέθαιναν στους δρόμους και τους μάζευαν με τα κάρα για να τους πετάξουν σε αναχώματα λίγο έξω από τα τείχη των πόλεων, δημιουργώντας εστίες μόλυνσης στον υδροφόρο ορίζοντα, αποδεκατίζοντας έτσι χωριά ολόκληρα, αλλά και τις ίδιες τις πόλεις.......
Μου αρέσει που διδαχθήκαμε κάποτε ότι αυτή η εποχή ήταν η εποχή του σκοταδισμού...... και ότι πέρασε ανεπιστρεπτί....... Από τότε και μετά βιβλία γράφτηκαν και ταινίες παίχτηκαν, μεταφέροντας όλη την αθλιότητα της εποχής μπροστά στα μάτια μας....... Την διαβάσαμε, την είδαμε και ήμασταν ευτυχισμένοι που πέρασε και δεν την ζήσαμε.
Πόσο ειρωνικό είναι αυτό; Ώρες ώρες έχω την εντύπωση ότι τώρα ζούμε σε ακόμη χειρότερα χρόνια. Και το χειρότερο είναι ότι προσωπικά το βιώνω σε όλο του το μεγαλείο. Πως;;;; Όλη αυτή η άθλια κατάσταση δεν αφήνει πια την σκέψη μου να τρέξει. Νομίζω ότι στέρεψα από λέξεις και φαντασία..... Πως να γράψεις όταν ο διπλανός σου έκλεισε το μαγαζί του γιατί η εφορία και τα χαράτσια δεν τον άφησαν να πάρει ανάσα; Πως να γράψεις όταν στο παραδίπλα σπίτι υπάρχουν παιδιά που πεινάνε; Πως να γράψεις όταν υπάρχουν άνθρωποι που κοιμούνται στο αυτοκίνητο; Πως να τρέξει η φαντασία σου όταν σου στερούν την περίθαλψη που όλα αυτά τα χρόνια που δούλευες, κάθε μήνα σου τα ’περναν τα λεφτά με το έτσι θέλω για να τα φάνε; Πως να γράψεις όταν ανακοινώνονται τα μέτρα κόβοντάς σου και τον αέρα που αναπνέεις;;;; Πως να γράψεις όταν όλα ακριβαίνουν και δεν έχεις τη δυνατότητα να πάρεις έστω τα απολύτως απαραίτητα;;;; Πως να γράψεις όταν δεν σου μένει ελπίδα για το αύριο;;;;;;
Δεν θέλω να σας τρομάξω, αν και νομίζω ότι το ’κανα, αλλά δεν αντέχω άλλο. Μου είναι πολύ δύσκολο να συνεχίσω εκείνο που έγραφα αν και είναι πολύ κοντά στο τέλος. Ήθελα να σας πω μόνο ότι αυτό το διάστημα η ψυχολογική μου κατάσταση είναι έτσι και δεν ξέρω πόσο θα κρατήσει έτσι.
Θέλω επίσης,να σας πω ότι δεν έχω κατάθλιψη. Απλά είμαι συνειδητοποιημένη. Δεν έχω κλειστεί στον εαυτό μου, όχι. Όλα αυτά που γράφω εδώ σήμερα τα μοιράζομαι καθημερινά με τους ανθρώπους που με περιβάλλουν.
Ένα πράγμα δεν μπορώ μόνο να καταλάβω....... Είναι τόσοι πολλοί οι βολεμένοι και αυτοί που κινούν τα νήματα που εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για να το αλλάξουμε αυτό;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
Ο Μεσαίωνας τελείωσε κάποτε.... χάρη σε Ανθρώπους με Ιδανικά και Όραμα..........
Ο Μεσαίωνας τελείωσε κάποτε.... χάρη σε Ανθρώπους με Ιδανικά και Όραμα..........