Και έφτασε το φθινόπωρο. Ζεστό, ηλιόλουστο, με τον απόηχο του καλοκαιριού, ακόμη, στον πρώτο του μήνα.
Ο χειμώνας που πέρασε, δεν ήταν ο καλύτερος. Πολλά πληρώσαμε, λίγα πήραμε.... Υπήρξαν μέρες που δεν πήραμε τίποτα..... αλλά αυτό, ποιον από τους ......(να μην τους χαρακτηρίσω και βρωμίσω το γραπτό μου) νοιάζει; Κανένα. Μόνο εμάς και τους δικούς μας ανθρώπους, που υποφέρουν τα ίδια ή χειρότερα.......
Δεν θα πω τι μου ήρθε να πληρώσω, γιατί δυστυχώς, κανείς μας δεν μπορεί να αποφύγει το καταραμένο χέρι που μπαίνει στην τσέπη μας και μας ξαφρίζει. Θα πω, τι έκανα τους μήνες που πέρασαν, ανάμεσα στα μπάνια στη θάλασσα και τις διακοπές μου....
Λοιπόν..... έβγαλα τα χέρια μου και τα μάτια μου, φτιάχνοντας βραχιόλια. (Το τι ξύλο έφαγα μικρή για να διαβάζω και να μην φτιάχνω τέτοια.... δεν θα το αναφέρω..... γιατί δεν είναι της παρούσης). Πάντως θα πρέπει να έφτιαξα πάνω από πενήντα....... από δαύτα και τα «έδωσα» όλα, ευτυχώς. Οπότε..... που χρόνος για blogging;
Ενδιάμεσα, διάβασα δύο βιβλία στα αγγλικά για τον Richard Feynman, ο αγαπητός φίλος μου, ο Gip, λογικά, θα γνωρίζει για αυτόν, ενώ ήδη ξεκίνησα κι ένα στα ελληνικά που μιλάει για τα ίδια πράγματα που διάβασα στα αγγλικά. (Εντάξει, ήθελα να δω αν τα κατάλαβα αυτά που διάβασα ...... μη βαράτε.....). Διαβάζω, ακόμη, το «The Pillars of the earth», λίγα κεφάλαια έμειναν να το τελειώσω(κι αυτό στα αγγλικά), ενώ ταυτόχρονα διαβάζω το καινούριο του King « 22/11/63» (δεν το βρήκα στην αγγλική έκδοση) και ταυτόχρονα.... πλέκω σκουφάκια για τον χειμώνα...... που εύχομαι να «δώσω», όπως τα βραχιόλια.
Τώρα, μετά από όλα αυτά, αν σας πω ότι είμαι στις μαύρες μου, δεν θα με πιστέψετε...... αλλά βρε παιδιά, το μέλλον μας φαντάζει τόσο ζοφερό.... Μας βομβαρδίζουν με ένα σωρό κινδυνολογίες. Αν δεν κάνουμε αυτό θα μας κόψουν εκείνο, αν δεν κάνουμε το άλλο θα βγούμε από την Ευρωζώνη...... Συγγνώμη, δηλαδή, για να καταλάβω.... τώρα που είμαστε μέσα σε αυτή, περνάμε καλά;;;;;;; Κλείνω την τηλεόραση, γιατί δεν θέλω να ακούω άλλο τις παπαρολογίες του καθενός, ανοίγω τον υπολογιστή και να πάλι οι τίτλοι...... Όχι, αγαπητοί μου, εδώ δεν διαβάζω το κείμενο όταν πρόκειται πάλι για τα ίδια και τα ίδια. Εδώ έχω επιλογές. Αλλά δεν μένει και πολύς χρόνος για υπολογιστή...... Έχω κι ένα σκουφί να τελειώσω...... με δύο βιβλία.........
Έχετε δίκιο για το διήγημα. Το άφησα να αιωρείται, μαζί με τον Τάκη. Να εύχεστε να μου περάσει όλο αυτό το πράγμα..... γιατί όσο είμαι στις μαύρες μου....... θα βρω κι άλλα πράγματα να καταπιαστώ και δεν θα έχω χρόνο ούτε για φτύσιμο......
Επειδή γιορτάζω αύριο, θα σας κεράσω ένα γλυκάκι από το «Μπισκότο από Σπίτι», που για αυτό γνωρίζει καλά ο άλλος αγαπητός μου φίλος, ο Χριστόφορος. Θα το βρείτε στο facebook, ακριβώς με αυτόν τον τίτλο και θα ενθουσιαστείτε από τα υπέροχα γλυκά και μπισκότα!
Καλό Φθινόπωρο, λοιπόν και με υγεία.... γιατί όπως το πάνε κι αυτοί (γιατροί, φαρμακοποιοί, ΕΟΠΥΥ(τι σκ@τ@ είναι αυτό, βρε παιδιά;) μην δώσει σε κανένα άνθρωπο ο Θεός, ούτε κρυολόγημα!!!!!!!!