Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου 2010

Άνισος αγώνας.

Ακροβατώ σε τεντωμένο σκοινί. Προσπαθώ απεγνωσμένα να κάνω μερικά βήματα.... μήπως  μπορέσω να πάω λίγο παρακάτω, αλλά μάταια. Μπροστά έχει πολύ δρόμο ακόμα και εγώ δεν αντέχω να συνεχίσω. Δεν υπάρχει τίποτα σταθερό. Ούτε καν ένα χέρι να με τραβήξει από εκεί για να πατήσω στη γη. 
Είμαι πολύ κουρασμένη και νυστάζω.  Τα όρνια κάνουν κύκλους πάνω από το κεφάλι μου και περιμένουν να πέσω. Οι απαίσιες φωνές τους με κρατάνε ξύπνια και με γεμίζουν λύσσα για να συνεχίσω.... Είμαι χαμένη έτσι και αλλιώς, αλλά δεν θα το κάνω χωρίς να αγωνιστώ ως το τέλος...... Να ξέρω τουλάχιστον, ότι προσπάθησα!!!!!

Πέμπτη 16 Σεπτεμβρίου 2010

17.09.70

Στους περισσότερους αυτή η μέρα δεν λέει τίποτα. Πολύ θα ήθελα να μη λέει ούτε σε μένα, αλλά δυστυχώς........ αυτό είναι πολύ δύσκολο πια για να διορθωθεί!!!!!!!
Και τους το είπα..... Δεν γινόταν να με κάνατε με μερικά χρόνια καθυστέρηση; Τι σας έπιασε πρεμούρα ντε και καλά να χαρείτε τον έρωτά σας τότε, χωρίς να ρωτήσετε κανένα; Ορίστε τώρα! Και εγώ πρέπει να συμβιβαστώ με το γεγονός ότι αύριο θα γίνω Σαράντα και ένα!!!!!  Πω πω και μόνο που το σκέφτομαι με πιάνει τρόμος.....
Ξέρω, ξέρω! Είμαι ακόμη νέα, η ζωή δεν τελειώνει στα σαράντα, έχω ακόμη πράγματα να κάνω  και τι ωραία που είμαι στην πιο παραγωγική ηλικία της ζωής μου και άλλα τέτοια γραφικά!!!!
Δεν θέλω να μεγαλώσω άλλο!!!!!! Φτάνει τόσο!!!!! Είμαι ήδη πολύ μεγάλη και όταν τα πιτσιρίκια με ρωτάνε πόσο είμαι ξέρετε ποια είναι η απάντηση όταν τους λέω την ηλικία μου;;;; « Πω πω είσαι πιο μεγάλη από τη μαμά μου!». Δηλαδή τελικά, είμαι σαν την Πελοπόννησο!!!!! (Αθάνατε Αυλωνίτη, με την αθάνατη ατάκα στο έργο «Οι γαμπροί της Ευτυχίας», με την Βασιλειάδου: «Ε, μεγάλη..... Δεν είναι και σαν την Πελοπόννησο!!!!!».)
Τι;;;; Δεν είναι τίποτα; Θα μου περάσει; Ααα, μια απλή κρίση μέσης ηλικίας είναι;;;;;  Μα πείτε το μου τόση ώρα και είχα αρχίσει να ανησυχώ....... τι φταίει και τι φταίει;;;;
Λοιπόν, εκατοστή ανάρτηση και τεσσαρακοστά γενέθλια λέω να σας κεράσω κανένα γλυκάκι, τι λέτε;;;;;;
Πηγή της φωτογραφίας:Οι συνταγές της παρέας

Σάββατο 11 Σεπτεμβρίου 2010

Είναι καιρός τώρα για παιχνίδια;

Κι όμως είναι!!! Γιατί όχι; Δεν κατάλαβα; Τόσα παιχνίδια παίζονται στην πλάτη μας, πειράζει να παίξουμε εμείς ένα τόσο αθώο και όμορφο παιχνίδι; 
Δύο φιλαράκια, o Ευρύνοος και το armenaki με προσκάλεσαν και είπα να δεχτώ την πρόσκληση! 
Πρέπει να σας πω δέκα πράγματα που αγαπώ πολύ και μετά να δώσω τη σκυτάλη σε άλλους δέκα για να παίξουν και αυτοί. Δεν θα σας αναφέρω αυτά που θεωρώ δεδομένα, δηλαδή, οικογένεια, συμβίο κ.λ.π., εντάξει; Ξεκινώ, λοιπόν....

1. Αγαπώ το διάβασμα. Διαβάζω σχεδόν τα πάντα. Από βιβλία, κόμικς έως επιστημονικά περιοδικά.... Για τα τελευταία, μου είπε μια φορά ο συμβίος μου: «Την κβαντομηχανική που διαβάζεις εκεί μέσα την καταλαβαίνεις;» και του απάντησα: «Όχι  ιδιαίτερα, αλλά τουλάχιστον, έχω μια εικόνα.....»!!!!!  
2. Αγαπώ τη βροχή. Η βροχή δίνει ζωή στη φύση. Ποτίζει το χώμα για να δώσει καρπούς, τα δέντρα για να δώσουν οξυγόνο, τα λουλούδια για να δώσουν χρώμα. Γεμίζει τα ποτάμια για να ποτιστούν τα ζώα και οι άνθρωποι.  Και ταυτόχρονα ξεπλένει και  αναζωογονεί.....
3. Αγαπώ τη μουσική. Δεν ακούω τα πάντα, δυστυχώς. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ακούω ροκ. Δεν ξέρω να πω γιατί. Η πρώτη κασέτα που είχα ήταν Toto και Azia από τη μία πλευρά, ZZ Top από την άλλη...... Ακούω ελληνικά, ως ένα σημείο, αλλά κόβω φλέβα για τον Χριστοδουλόπουλο (μη γελάτε..... είναι φετίχ τι να κάνω;). Ακούω τζαζ, ακούω ρεμπέτικα...... αλλά μην μου πείτε να ακούσω αυτά που παίζουν τώρα στα κλαμπς......... Αυτό το ένα μπιτ που παίζει συνέχεια ώρες ολόκληρες με σκοτώνει, δεν το αντέχω με τίποτα......... Συγχωρέστε με οι νεότεροι..... περί ορέξεως κολοκυθόπιτα δεν λένε;
4. Αγαπώ την τεχνολογία. Εννοείται, όταν αυτή χρησιμοποιείτε για καλό και όχι για κακό! Κάθομαι με τις ώρες και χαζεύω καινούρια πράγματα. Μου αρέσει που μαθαίνω ότι η επιστήμη κάνει άλματα σε ότι αφορά το χωροχρόνο (κβαντομηχανική που λέγαμε;). Θα ήθελα, πράγματι, να είχα γεννηθεί εκατό χρόνια μετά για να είμαι εκεί όταν γίνουν οι μεγάλες αλλαγές, όπως τα ταξίδια στο χρόνο, ταξίδια στο διάστημα......(είμαι τρελή το ξέρω, μην το πείτε παρά έξω εντάξει; Έχω το λόγο σας;)
5. Αγαπώ τα ταξίδια. Ναι θα ήθελα να πάω και στο διάστημα, αλλά είπαμε..... τέτοια ταξίδια θα γίνονται όταν εγώ δεν θα είμαι πια εδώ..... αλλά σε άλλη διάσταση........ Προς το παρόν «βολεύομαι» με την υπέροχη Ελλαδίτσα μας, που έχει τόσο όμορφα μέρη, που μια ζωή δεν σου φτάνει για να τα γυρίσεις όλα!!!!! Έχω πάει και μέχρι τη Γερμανία.... αναγκαστικά..... γιατί εκεί γεννήθηκα, αλλά θεωρώ «τυχερό»(που λέει ο λόγος) τον εαυτό μου, που μεγάλωσα εδώ στην Ελλάδα. Στο Dubai; Ααα, ναι.... ξέχασα..... κι εκεί πήγα....
6. Αγαπώ το γράψιμο. Γράφω ότι να ΄ναι...... Όταν είμαι θυμωμένη, στεναγχωρημένη, έξαλλη, θλιμμένη..... Όχι όταν είμαι χαρούμενη..... Αυτό πάλι τι σας λέει;;;; Όταν είμαι στα καλά μου.... δεν έχω έμπνευση. Δεν έχω να πω τίποτα...... απολύτως...... Τι; Με βρίσκεται λαλίστατη; Εεεε, το παραδέχομαι, είμαι κάπως τις τελευταίες μέρες....... Όχι, δεν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο...... είναι αυτές οι κουλές μέρες που με πιάνει η στραβωμάρα μου και δεν ξέρω τι μου γίνεται...... Μου φταίνε όλοι και όλα. Υπομονή, θα περάσει και αυτό!
7. Αγαπώ το μοβ. Δεν υπάρχει εξήγηση. Έχω εξάρτηση σε ότι αφορά το χρώμα αυτό. Μια φορά πήγα να αγοράσω παπούτσια και πήρα τον συμβίο μου τηλέφωνο να του το ανακοινώσω: «Αγάπη μου, πήρα παπούτσια, αλλά δεν ξέρω με τι ρούχα να τα συνδυάσω...». Και εκείνος αμέσως..... «Να μην είναι τίποτα μοβ;».... Όχι, δεν έχω βάψει το δωμάτιό μας σε αυτό το χρώμα, αν και θα το ήθελα, αλλά αν με αφήσεις δεν ξέρεις τι είμαι ικανή να κάνω .......
8. Αγαπώ την μοναξιά. Όχι δεν καταλάβατε..... αυτή που μπορείς μόνος σου να επιλέξεις. Μου αρέσει να είμαι μόνη μου κάποιες στιγμές και να χαζεύω τη βροχή που πέφτει, να ακούω τη μουσική που μου αρέσει ή να διαβάζω ένα καλό βιβλίο. Πολλές φορές μου αρέσει να κάνω ένα περίπατο και να καταλήγω σε ένα καφενεδάκι, για να διαβάσω την εφημερίδα μου και να πιω το καφεδάκι μου. Άλλες πάλι φορές θέλω να κάθομαι στο σπίτι, με κλειστό το κινητό να μην ακούω και βλέπω κανέναν και τίποτα........ Νομίζω ότι δεν έχω κατάθλιψη....... λάθος κάνω;;;;;;;;
9. Αγαπώ τις Χάρλεϊ..... Ναι, ναι, είναι κατάλοιπο, της γενιάς...... Εκείνη την εποχή, οι ροκάδες ήταν, ξέρετε τώρα.... περιθωριακοί, σκληροτράχηλοι, ανεξάρτητοι, ρέμπελοι.... Όλο αυτό είχε τη γοητεία του. Τα κορίτσια, κάναμε όνειρα για έναν καβαλάρη τέτοιας μηχανής, που δεν του άρεσαν οι συμβιβασμοί και οι δεσμεύσεις και φανταζόμασταν τον εαυτό μας συνοδηγό στα ατέλειωτα ταξίδια του...... ΩΩΩΩ και μετά έρχεται η σκληρή πραγματικότητα και σου χτυπά την πόρτα..... Οι Χαρλεάδες είναι πια κλασσικοί......... γραφικοί μη σου πω......... Αυτό και αν είναι πίκρα......
10. Αγαπώ τον καφέ. Τον ελληνικό(τούρκικο, όπως θέλετε πείτε τον), διπλό και σκέτο. Ο συμβίος μου ξέρει πολύ καλά τι σημαίνει να έχω ξυπνήσει το πρωί και να μην έχω πιει καφέ...... Τι κάνει; Έχει ήδη φροντίσει να εξαφανιστεί και να μην βρίσκεται σε πεδίο βολής....... Όποιος δεν το ξέρει;;;;;;  Καλύτερα να ρωτήσει πρώτα πριν επιχειρήσει να με πλησιάσει........ Μετά τις πρώτες γουλιές όμως, όλα μέλι γάλα!!!! Πως είναι ο Mr Jekyll και Hyde;;;;; Ε, κάτι τέτοιο......
Τι;;; Τέλειωσαν κιόλας;;;;; Μόνο αυτά ήταν;;;;; Ωωωω, έχω να πω κι άλλα...... Καλά είναι όμως να βάλω και άλλους στο παιχνίδι:
 1. Merlin 
 6. Κάτω από το Κιόσκι
 8. Fri
 9. Skroutzakos
10. Το Μαγγανοπήγαδο
Φυσικά μπορεί να παίξει και όποιος άλλος θέλει!!!!! 

Δευτέρα 6 Σεπτεμβρίου 2010

Ένα τριήμερο ξεκούρασης!

Θάσος. Το νησί αυτό, είναι κοντά στη Δράμα. Απέναντι από την Καβάλα. Πας με το αυτοκίνητο μέχρι την Κεραμωτή σε περίπου τρία τέταρτα και σε χρόνο dt περνάς απέναντι......

Η θέα από το ξενοδοχείο στα Λιμενάρια. Η πρώτη εικόνα με το που φτάσαμε, ήταν αυτή.


Ποιο ηλιοβασίλεμα στη Σαντορίνη........ της Θάσου δείτε......



Το διπλανό ξενοδοχείο του Λαρισαίου..... Δεν φταίω εγώ. Ο Αντρέας, Λαρισαίος είναι.... η γυναίκα του είναι από εκεί και όπως είναι φυσικό, όταν βρεις το μισό σου πορτοκάλι, όπου πας γίνεται ο τόπος σου.....


Το ξενοδοχείο που μέναμε... του Γιάννη και της Μαρίας.... ένα πολύ φιλόξενο ζευγάρι που μας υποδέχτηκε σαν να είμαστε χρόνια φίλοι.

Η παραλία μπροστά από το ξενοδοχείο. Εκεί κάναμε τις απλωτές μας τρεις μέρες εκτός από τη μέρα που είχε κύμα..... γιατί εκείνη την μέρα κάναμε τις βουτιές μας.......


.......εδώ..... Όχι..... δεν θα βάλω φωτογραφίες να γελάτε μαζί μου..... Είχε και παιδάκια.... αλλά εκείνα ήταν πιο σοβαρά από μας.....
Η πρόσοψη του ξενοδοχείου και το όνομα Sunray.... Το αυτοκίνητο που βλέπετε ήταν αυτό που πήγαμε εμείς...... Όχι καλέ, δεν είναι δικό μας.... είπαμε.... ο συμβίος μου και εγώ έχουμε το αυτοκίνητο μπρελόκ! Αυτό είναι του Χρήστου..... του κολλητού μας ντε..... και της γυναίκας του......

Τελευταία μέρα, μεσημέρι..... Σκάλα Μαριών, στον Άρμενο....... Αυτός που το έχει είναι από το Περιστέρι...... η γυναίκα του είναι από εκεί..... Τελικά είμαι η μόνη γυναίκα που την τράβηξε ο συμβίος της στον τόπο του, γιατί από ότι κατάλαβα το αντίθετο συμβαίνει με τους άλλους......

Παγωμένο ποτήρι...... παγωμένη μπύρα........


Εεε... τελευταία μέρα.... είπαμε να το γιορτάσουμε δεόντως.......


Στιγμές με άρωμα θάλασσας!!!!

Όλα ήταν τέλεια...... αλλά πως τα κατάφερα και γύρισα με ένα καλό κρυολόγημα ούτε που το κατάλαβα..... Μάλλον το νυχτερινό μπάνιο θα φταίει.......

Τσιγάρο Κρέας ....

Να διευκρινίσω αρχικά ότι δεν θέλω να επιτεθώ σε κανέναν. Μια σκέψη θέλω να καταθέσω, επειδή τυγχάνει να είμαι και καπνίστρια και ......